15 Ταινίες με θέμα το ρατσισμό απέναντι στους μαύρους*

Πολλές είναι οι ταινίες που έχουν γυριστεί για το θέμα της άνισης και επιθετικής αντιμετώπισης των ανθρώπων με διαφορετικό χρώμα δέρματος απ’ το λευκό. Δυστυχώς στην πλειοψηφία τους τα σενάρια αυτών των ταινιών βασίζονται σε αληθινές ιστορίες απερίγραπτα άδικης και σκληρής συμπεριφοράς απέναντι στους συνανθρώπους μας μόνο και μόνο επειδή έτυχε να έχουν διαφορετική εμφάνιση. Σκλαβιά, υποτίμηση, δολοφονίες, άδικες φυλακίσεις και πολλά άλλα για τα οποία η ανθρωπότητα έχει ακόμη έναν λόγο να ντρέπεται. Με αφορμή το σοκαριστικό έγκλημα κατά του αφροαμερικανού George Floyd που δολοφονήθηκε στις 25 Μαΐου 2020 από τον αστυνομικό που του πατούσε επί εννιά λεπτά τον λαιμό, με αποτέλεσμα να βρει φρικτό θάνατο με βάση την έκθεση της ιατροδικαστικής υπηρεσίας της κομητείας Χένεπιν που κάνει λόγο για δολοφονία μετά τη νεκροψία-νεκροτομή στη σορό του 46χρονου, που κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πέθανε από «καρδιοπνευμονική ανακοπή» εξαιτίας της πίεσης που ασκήθηκε στην πλάτη και στον λαιμό του, παραθέτω τις παρακάτω προτάσεις- ταινίες για προβληματισμό, γνώση και αυτοκριτική. Υπάρχουν βέβαια και πολλές άλλες όπως το Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας, Μάλκολμ Χ, Green Book, The green Mile κ.λ.π. Περιορίστηκα στις παρακάτω δεκαπέντε:

1. «Δεν Είμαι ο Νέγρος σου» (I Am Not Your Negro – 2016) του
 Raoul Peck

Με μια αφήγηση που αποτελείται εξ ολοκλήρου από τα λόγια του Αφροαμερικανού συγγραφέα Τζέιμς Μπάλντουιν (1924-1987), από προσωπικές του εμφανίσεις και από το κείμενο του τελευταίου του βιβλίου «Θυμήσου αυτό το σπίτι» (Remember This House), που έμεινε ημιτελές, το ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ είναι η επιτομή της «Μαύρης Δύναμης» (Black Power).

Μιλώντας για τους τραγικούς θανάτους των ηγετών του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα Μάλκολμ Χ (Malcolm X), Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (Martin Luther King Jr.) και Μέντγκαρ Έβερς (Medgar Evers), καταδεικνύει το πώς η εικόνα και η πραγματικότητα των μαύρων στη σημερινή Αμερική είναι κατασκευασμένη και επιβεβλημένη από τη λευκή πλειοψηφία.

Το «Δεν είμαι ο νέγρος σου» ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους 2017, ενώ κέρδισε το Βραβείο Διεθνούς Αμνηστίας στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, καθώς και τα Βραβεία Κοινού στα Φεστιβάλ του Βερολίνου, του Τορόντο, του Σικάγο, της Φιλαδέλφεια, του Δουβλίνου, του Πόρτλαντ και του Χάμπτονς.

2.«Σέλμα» (Selma – 2014) της Ava DuVernay

Η ταινία της Άβα Ντιβερνέ, μας μεταφέρει σε μία ταραγμένη περίοδο τη δεκαετία του ‘60 στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσιάζοντας τους αγώνες που έκανε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ καθώς και την πορεία διαμαρτυρίας που οργάνωσε από την πόλη Σέλμα ως την Αλαμπάμα προκειμένου να αναγνωριστούν τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των αφροαμερικανών. Με οδηγό την υπέροχη ερμηνεία του Ντέιβιντ Ογιέλοου, το φιλμ είναι ένας ύμνος στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και στην κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.

Την άνοιξη του 1965, μια σειρά από δραματικά γεγονότα άλλαξαν την πορεία της Αμερικής και τη σύγχρονη αντίληψη σχετικά με τα δικαιώματα των πολιτών. Θαρραλέοι διαδηλωτές, όπως ο Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, προσπάθησαν αρκετές φορές να προβούν σε ειρηνική πομπή από την πόλη Σέλμα έως το Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα διεκδικώντας το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα της ψήφου. Οι συγκλονιστικές αντιπαραθέσεις, η θριαμβευτική πορεία και η ψήφιση του νόμου περί δικαιωμάτων το 1965, είναι πλέον ένα ανεξίτηλο μέρος της Ιστορίας. Η ανθρώπινη ιστορία όμως της Selma – από τις πολιτικές μάχες στις αίθουσες της εξουσίας μέχρι την πίστη των ανθρώπων και τους αγώνες που έδωσε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ – δεν είχε προβληθεί ποτέ στη μεγάλη οθόνη.

3.«Τρέξε!»  (Get Out – 2017) του Jordan Peele

Το «Τρέξε» είναι μία αμερικανική ταινία τρόμου του 2017, σε σκηνοθεσία και σενάριο Τζόρνταν Πιλ, η οποία αποτέλεσε και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Ντάνιελ Καλούγια, Κάθριν Κίνερ και Άλισον Ουίλιαμς. Η πλοκή της ταινίας επικεντρώνεται σε ένα διαφυλετικό ζευγάρι, όπου ο άνδρας επισκέπτεται το πατρικό της κοπέλας, όπου εκεί θα ανακαλύψει τα σχέδια των πλούσιων λευκών, που εκμεταλλεύονται νεαρούς ενήλικες μαύρους άνδρες και γυναίκες.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Sundance Film Festival  στις 24 Ιανουαρίου του 2017. Στις 24 Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου κυκλοφόρησε και στις αμερικανικές αίθουσες, από την Universal Pictures . Η ταινία ως επί το πλείστον έλαβε πολύ θετικές κριτικές, ενώ είχε και πολύ καλές εισπράξεις, εισπράττοντας πάνω από 250 εκατομμύρια δολάρια, με αρχικό μπάτζετ 4.5 εκατομμύρια δολάρια.

4.«Αφανείς Ηρωίδες» ( Hidden Figures – 2016) του Theodore Melfi

Είναι βιογραφική ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία του Theodore Melfi και σε σενάριο του ίδιου και της Άλισον Σρέντερ. Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, καθώς και στο βιβλίο Hidden Figures της Μάργκοτ Λι Σέτερλι.

Η ταινία  αφηγείται την απίστευτη ανείπωτη ιστορία των Katherine Jonson (Taraji P. Henson), Dorothy Vaughan (Octavia Spencer) και Mary Jackson (Janelle Monae) – 3  αφροαμερικανών γυναικών που εργάζονται στη NASA και υπηρετούν ως το μυαλό πίσω από την εκτόξευση σε τροχιά του αστροναύτη Τζον Γκλεν. Οι τρεις πρωτοπόρες γυναίκες ξεπέρασαν κάθε εμπόδιο που συνάντησαν λόγω του φύλου και της φυλής τους, εμπνέοντας τις επόμενες γενιές να κάνουν μεγάλα όνειρα.

Στα 89α βραβεία Όσκαρ έλαβε υποψηφιότητα σε τρεις κατηγορίες: καλύτερης ταινίας, Β’ Γυναικείου ρόλου (Οκτάβια Σπένσερ) και διασκευασμένου σεναρίου.Στις Χρυσές Σφαίρες του 2017 ήταν υποψήφια σε δύο κατηγορίες: Β’ Γυναικείου ρόλου (Οκτάβια Σπένσερ) και πρωτότυπης μουσικής. Στα BAFTA του 2017 έλαβε υποψηφιότητα στην κατηγορία του διασκευασμένου σεναρίου.Επίσης, κέρδισε το βραβείο καλύτερου καστ στα Βραβεία Satellite και στα Βραβεία Σωματείου Ηθοποιών.

5.«12 Χρόνια Σκλάβος» (12 Years a Slave – 2013) του Στιβ ΜακΚουίν

Βασισμένο στην αληθινή ιστορία του αγώνα ενός ανθρώπου για επιβίωση και ελευθερία. Στους προπολεμικούς πολέμους των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Solomon Northup , ένας ελεύθερος μαύρος από την πολιτεία της Νέας Υόρκης, απήχθη και πωλήθηκε σε δουλεία. Εργάστηκε σε φυτείες στη Λουιζιάνα για 12 χρόνια πριν την απελευθέρωσή του αντιμετωπίζοντας την σκληρότητα αλλά ταυτόχρονα και την καλοσύνη του ιδιοκτήτη του, αγωνίστηκε για να παραμείνει ζωντανός και να διατηρήσει όση αξιοπρέπειά του. Στο δωδέκατο έτος της αξέχαστης οδύσσειας του, η τυχαία συνάντηση του Σολομώντα με έναν Καναδό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή του. 

 Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών στις 18 Οκτωβρίου 2013 και σε ευρύτερη διανομή την 1η Νοεμβρίου 2013. Απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ , κερδίζοντας στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Β’ Γυναικείου Ρόλου. Έλαβε επίσης 11 υποψηφιότητες για  BAFTA κερδίζοντας δύο στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας και Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Βραβεύτηκε επίσης με τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας – Δράμα από τις συνολικά 7 υποψηφιότητες.

6.«Το Μίσος που Δίνεις» (The Hate U Give – 2018) του George Tillman Jr.

Βασισμένο στο best-seller της Άντζι Τόμας, «Το Μίσος που Δίνεις» αφηγείται την ιστορία της Σταρ Κάρτερ, που ζει σε δύο κόσμους: της φτωχής γειτονιάς των μαύρων όπου κατοικεί και το σχολείο των λευκών που παρακολουθεί.

Όταν θα γίνει μάρτυρας της δολοφονίας του παιδικού της φίλου, που πυροβολήθηκε από έναν αστυνομικό, η εύθραυστη αυτή ισορροπία θα ανατραπεί. Οι πιέσεις από όλε τις πλευρές είναι ισχυρές και η Σταρ πρέπει να βρει το κουράγιο ώστε να υψώσει το ανάστημά της και να βροντοφωνάξει αυτό που η ίδια θεωρεί σωστό και δίκαιο.

“I can’t change where I come from or what I’ve been through, so why should I be ashamed of what makes me, me?” Angie Thomas, The Hate U Give

7.Φαντάσματα από το παρελθόν (Ghosts of Mississippi -1996) του Rob Reiner

Η πλοκή βασίζεται στην αληθινή ιστορία της δίκης του 1994 του Byron De La Beckwith, του λευκού υπέρμαχου που κατηγορήθηκε για δολοφονία του ακτιβιστή πολιτικών δικαιωμάτων Medgar Evers το 1963.

Ο Τζέιμς Γουντς προτάθηκε για Όσκαρ για τον Καλύτερο Υποστηρικτικό Ηθοποιό για το ρόλο του ως Μπάιρον Ντε Λα Μπέκβιθ. Το πρωτότυπο μουσικό σκορ συντέθηκε από τον Marc Shaiman και την κινηματογραφία από τον John Seale.

Ο Medgar Evers ήταν ένας ακτιβιστής πολιτικών δικαιωμάτων αφροαμερικάνων στο Μισισιπή που δολοφονήθηκε στις 12 Ιουνίου 1963. Ο Μπάιρον Ντε Λα Μπέκγουιθ, ένας λευκός υπέρμαχος, υποψιάστηκε ότι ήταν ο δολοφόνος. Είχε δοκιμαστεί δύο φορές και και οι δύο δοκιμές κατέληξαν σε ανακριτικές επιτροπές. Το 1989, η χήρα του Evers, Myrlie, η οποία προσπαθούσε να φέρει τον De La Beckwith στη δικαιοσύνη για πάνω από 25 χρόνια, πίστευε ότι είχε ό, τι χρειαζόταν για να τον φέρει ξανά στη δικαιοσύνη. Παρόλο που τα περισσότερα στοιχεία από την παλιά δίκη είχαν φύγει, ο Bobby DeLaughter, αναπληρωτής πληρεξούσιος, αποφάσισε να τη βοηθήσει, παρά την προειδοποίηση ότι αυτό θα μπορούσε να παραβιάσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες και παρά την ένταση που προκλήθηκε στο γάμο του. Η DeLaughter ασχολείται κυρίως με την προσφυγή της De La Beckwith στο δικαστήριο για τρίτη φορά 30 χρόνια αργότερα. Το 1994 ο Byron De La Beckwith κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για να δικαιολογήσει την οικογένεια του Medgar Evers.

8.Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια ή Σκιές και Σιωπή (To Kill a Mockingbird – 1962) του Robert Mulligan

Η Χάρπερ Λι έγραψε ένα, μοναδικό, μυθιστόρημα: το 1960 κυκλοφόρησε το «To Kill a Mockingbird», με τον ελληνικό τίτλο «Οταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια», η συγγραφέας κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ, έμεινε στην Ιστορία ως ένα από τα ομορφότερα και σημαντικότερα δείγματα όχι μόνο της αμερικανικής, αλλά και παγκόσμιας λογοτεχνίας, έγινε βίβλος, έγινε μάθημα στα σχολεία, έγινε και μια αριστουργηματική ταινία. Το 1962 ο Ρόμπερτ Μάλιγκαν μετέφερε το «To Kill a Mockingbird» στο σινεμά με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ – κι η ταινία, επίσης, γράφτηκε στην Ιστορία ως ένα σπάνιο, πολιτικό, ρομαντικό, μεγαλειώδες φιλμ.

Κεντρική ηρωίδα και αφηγήτρια της ταινίας είναι η μικρή Σκάουτ (Κιμ Στάνλεϊ) που μεγαλώνει στον αμερικανικό Νότο του οικονομικού κραχ και του έντονου ρατσισμού, περνώντας τις μέρες της με σκανταλιές παρέα με τον αδελφό της, εξερευνώντας το διπλανό σπίτι όπου ζει κλεισμένος ο παράξενος και μυστηριώδης Μπου Ράντλεϊ (ο Ρόμπερτ Ντιβάλ στον πρώτο κινηματογραφικό ρόλο της καριέρας του). Ο πατέρας τους, ο δικηγόρος Ατικους Φιντς (Γκρέγκορι Πεκ), αναλαμβάνει την υπεράσπιση στο δικαστήριο ενός φτωχού μαύρου που κατηγορείται για το βιασμό μιας λευκής. Ταγμένος στη δικαιοσύνη, την ηθική και την κοινή λογική, ο Ατικους είναι αποφασισμένος να υπερβεί την εχθρικότητα της κοινότητας και ν’ αποδείξει στον εαυτό του και στα παιδιά του, αντίθετα με την τότε κοινή γνώμη, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι στο νόμο κι ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στην υπεράσπιση. Με τα χρόνια ο Ατικους Φιντς έγινε σύμβολο του αγώνα της ισότητας και, τόσο το βιβλίο της Χάρπερ Λι, όσο και η ταινία του Μάλιγκαν, αγαπήθηκαν όσο λίγα έργα τέχνης.

9.Μια στάση πριν το τέλος (Fruitvale Station – 2013) του Ryan Coogler

Η ταινία, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, αφηγείται την τελευταία μέρα της ζωής του 22άχρονου Αφροαμερικανού Όσκαρ Γκραντ, ο οποίος την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2009 βρέθηκε περαστικός μαζί με τη γυναίκα του και τους φίλους του σ’ έναν σταθμό τρένου κοντά στο Σαν Φρανσίσκο. Με την ελάχιστη αφορμή, οι αστυνομικοί του σταθμού συνέλαβαν την παρέα και πάνω στον διαπληκτισμό, ο ένας πυροβόλησε εν ψυχρώ τον Όσκαρ στην πλάτη και τον σκότωσε, ισχυριζόμενος αργότερα ότι το έκανε άθελά του, νομίζοντας ότι αντί για το όπλο του, κρατούσε το taser του.

Αυτή η τραγική ιστορία καταγράφηκε από τους ανθρώπους που βρίσκονταν στην πλατφόρμα, με κινητά τηλέφωνα και φωτογραφικές μηχανές και προκάλεσε τη μήνη των πολιτών ολόκληρης της Αμερικής. Αυτό το περιστατικό καταγράφει και ο Ryan Cooglerμε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Σάντανς 2013, όπου τιμήθηκε με το Βραβείο Κοινού και το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, αλλά διακρίθηκε και στο «Ένα Κάποιο Βλέμμα» στο Φεστιβάλ των Καννών 2013.

10.Αγώνας για Δικαιοσύνη Just Mercy  (2019) του Destin Daniel Cretton

Ο δικαστικός αγώνας του Αφροαμερικανού θανατοποινίτη Walter McMillian απέναντι στον απροκάλυπτο ρατσισμό του αμερικανικού νότου σε ένα δικαστικό δράμα βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα. 
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Destin Daniel Cretton αναλαμβάνει να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη μία συγκλονιστική ιστορία που συντάραξε την αμερικανική κοινή γνώμη στα τέλη της δεκαετίας του ’80, σε ένα αντιρατσιστικό φιλμ που θίγει το πάντα επίκαιρο θέμα των φυλετικών διακρίσεων αλλά κι αυτό της θανατικής ποινής.

O McMillian καταδικάσθηκε σε θάνατο το 1987 για μία υπόθεση φόνου στην Αλαμπάμα. 
Ο ίδιος υποστήριζε την αθωότητά του, αλλά η πολιτεία απέρριπτε κάθε προσπάθεια νέας εκδίκασης της υπόθεσης. 
Σύμμαχός του o Bryan Stevenson ένας νεαρός (επίσης Αφροαμερικανός) δικηγόρος, που πετυχαίνει τελικά την επανάληψη της δίκης αναλαμβάνοντας το δύσκολο έργο να αποδείξει την αθωότητα του McMillian. 

11.Queen & Slim της Melina Matsoukas

Η Queen και ο Slim είναι δύο νεαροί αφροαμερικανοί που γνωρίζονται στο Tinder και βγαίνουν πρώτη φορά ραντεβού για ένα δείπνο στο Οχάιο. Στον γυρισμό και ενώ είναι μέσα στο αυτοκίνητο του Slim, αστυνομικοί θα τους σταματήσουν άνευ λόγου και θα τους ζητήσουν επιτακτικά να βγουν από το αυτοκίνητο. Πάνω στην συμπλοκή, θα πυροβολήσουν τον αστυνομικό και έτσι θα ξεκινήσει ένα road trip αποφυγής των επιπτώσεων.

Στην ταινία πρωταγωνιστεί η βρετανίδα ηθοποιός-μοντέλο Jodie Turner-Smith που ενσαρκώνει τη δικηγόρο Queen και ο φίλος της, Slim, ρόλο που παίρνει ο, επίσης, βρετανός ηθοποιός Daniel Kaluuya («Get Out», «Black Panther», «Black Mirror»).

Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η Melina Matsoukas, σκηνοθέτρια μέχρι τώρα βίντεο κλιπ για σούπερ σταρ, όπως η Beyonce, η Lady Gaga, η Kylie Minogue, η Rihanna, η Jennifer Lopez και πολλών ακόμα και βραβευμένη με δύο Γκράμι, στρέφει την προσοχή της σε ένα επίκαιρο θέμα, μέσα από το είδος του ρομαντικού δράματος και μέσα από την φόρμα της Θέλμα και Λουίζ, με τους δύο πρωταγωνιστές να προσπαθούν να ξεφύγουν από την αστυνομία όχι γιατί έκαναν κάτι αλλά λόγω μιας συμπλοκής με όπλο που οδήγησε στον τραυματισμό του αστυνομικού.

Έτσι θα ξεκινήσει ένα road trip στην ενδοχώρα της Αμερικής προκειμένου να αποφύγουν την σύλληψη, με την διαφορά από το Θέλμα και Λουίζ, ότι πρόκειται για ένα ζευγάρι ή εν δυνάμει, μιας και όλα συμβαίνουν αμέσως μετά το πρώτο ραντεβού και το ότι είναι αφροαμερικανοί θίγοντας το ζήτημα του ενδόμυχου αμερικανικού ρατσισμού, όπως πολλές ακόμα επιτυχημένες ταινίες των τελευταίων χρόνων όπως το Get Out.

12.Harriet (2019) της Kasi Lemmons

Το «Harriet» της Κάσι Λέμονς, είναι η απίθανη βιογραφική ιστορία διαφυγής της Χάριετ Tάμπμαν (Cynthia Erivo), της γυναίκας που γεννήθηκε στη σκλαβιά, δραπέτευσε, και επέστρεψε στο Νότο με 13 διαφορετικές αποστολές για να βοηθήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορούσε να το σκάσει προς την ελευθερία. Η Χάριετ κατάφερε να γίνει μία από τους μεγαλύτερους ήρωες της Αμερικής, της οποίας το θάρρος, η εφευρετικότητα και η επιμονή απελευθέρωσαν εκατοντάδες σκλάβους και άλλαξαν την πορεία της ιστορίας. Η Χάριετ πέρασε όλη την υπόλοιπη ζωής της να μάχεται κατά της δουλείας ως πολιτική ακτιβίστρια και σύμβολο ελευθερίας και ισότητας.

Στους θεατρικούς κύκλους ήταν ήδη γνωστή. Με την ερμηνεία της στην παράσταση «Το Πορφυρό Xρώμα» («The Colour Purple»), η 32χρονη βρετανή ηθοποιός είχε κερδίσει το 2015 το βραβείο ΤΟΝΥ.

13.Υπηρέτριες (The Help – 2011) του Tate Taylor

Η ταινία διαδραματίζεται στο Τζάκσον του Μισσισσιππή και αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής λευκής κοπέλας, της Ευγενίας “Σκίτερ” Φέλαν και τη σχέση της με δύο μαύρες υπηρέτριες στη δεκαετία του ’60. Η Σκίτερ είναι μία δημοσιογράφος, η οποία αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο από την πλευρά των υπηρετριών, εκφράζοντας το ρατσισμό τον οποίο αντιμετωπίζουν, εργαζόμενες σε λευκές οικογένειες.

Το Υπηρέτριες κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 10 Αυγούστου 2011 και έλαβε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς, ενώ γνώρισε και μεγάλη ανταπόκριση στα ταμεία αποφέροντας 211,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της Οκτάβια Σπένσερ και έλαβε άλλες τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ συμπεριλαμβανομένης και εκείνης για Καλύτερη Ταινία.

Η Meryl Streep είχε φωνάξει στα βραβεία SAG του 2009 για την τότε συμπρωταγωνίστρια της στο Αμφιβολία, Viola Davis: «My God, somebody give her a movie» και φαίνεται ότι η υπεύθυνη κάστινγκ την άκουσε, της έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο και η Viola την έβγαλε ασπροπρόσωπη. Σηκώνοντας όλο το βάρος της ταινίας πάνω της, δίνει μια ερμηνεία εξαιρετική, πολλών αποχρώσεων και συναισθημάτων, η οποία ανυψώνεται ακόμα περισσότερο με την βοήθεια των δεύτερων ρολών. Ιδιαίτερα της εκπληκτικής Octavia Spencer, που με το χιούμορ κλέβει της σκηνές στις όποιες εμφανίζεται, και των πολύ καλών Emma Stone και Bryce Dallas Howard.

14.Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει (If Beale Street Could Talk – 2018) του Barry Jenkins 

«Κάθε μαύρος στην Αμερική γεννήθηκε στην οδό Μπιλ. Η οδός Μπιλ είναι η κληρονομιά μας» Γι’ αυτή την κληρονομιά και το συλλογικό τραύμα του να είσαι Αφροαμερικανός σε μια χώρα χτισμένη στον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία έγραψε το 1974 ο Τζέιμς Μπόλντγουιν το «Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε Να Μιλήσει», ένα από τα κορυφαία βιβλία του ανάμεσα σε ένα πλούσιο λογοτεχνικό και δοκιμιακό έργο που εξερεύνησε κι ανέδειξε τις πολυσύνθετες πτυχές της αφροαμερικανικής (και queer) ταυτότητας στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, συμβάλλοντας στη μαχητική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των καταπιεσμένων μειονοτήτων.

Χάρλεμ, αρχές δεκαετίας του ’70. Η Tish (Kiki Layne) και ο Fonny (Stephen James) είναι πολύ ερωτευμένοι. Η ζωή τους ανατρέπεται όταν ο Fonny φυλακίζεται για ένα έγκλημα που δεν έχει διαπράξει. Η Tishανακαλύπτει ότι είναι έγκυος και αγωνίζεται με τη βοήθεια του δικηγόρου και της οικογένειας της για να αποδείξει την αθωότητα του. Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης και σεναριογράφος Barry Jenkins επιστρέφει – μετά το οσκαρικό Moonlight – με το Αν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει, που είναι υποψήφια για 3 Όσκαρ: Β’ Γυναικείου Ρόλου, Διασκευασμένου Σεναρίου και Μουσικής.

15.Loving (2016) του Jeff Nichols

Το «Loving» αφορά τον γάμο μιας μαύρης, της Μίλντρεντ Τζέτερ και ενός λευκού του Ρίτσαρντ Λάβινγκ. Συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση στην Βιρτζίνια, το 1958, εξαιτίας του νόμου που υπήρχε για την απαγόρευση γάμων και επιμειξίας διαφορετικών φυλών.

Η 12η Ιουνίου είναι η επέτειος της υπόθεσης Loving στη Βιρτζίνια το 1967, κατά την οποία το Ανώτερο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε τη νομιμοποίηση του διαφυλετικού γάμου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για πολλούς από εμάς, ίσως φαίνεται αδιανόητο ότι υπήρξε μια εποχή, όπου ήταν παράνομο να παντρευτεί κάποιος λόγω του χρώματός του, αλλά αυτή ήταν η πραγματικότητα για πολλές χώρες πριν από 50 χρόνια. Εκτός των άλλων, η υπόθεση Loving χρησιμοποιήθηκε συχνά, για να υποστηρίξει το κίνημα για τη νομιμοποίηση του ομοφυλοφιλικού γάμου.

Η απόφαση-σταθμός του Ανώτατου Δικαστηρίου στην υπόθεση Loving κατά Virginia αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία των πολιτικών δικαιωμάτων των ΗΠΑ, αλλά είναι, επίσης, και μία ιστορία αγάπης ενός αληθινού ζευγαριού, που αγωνίστηκε για να αναγνωριστεί η ένωσή τους, ώστε να μπορούν να ζουν νόμιμα με ηρεμία και αγάπη, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός τους.

*μαύροι, έγχρωμοι ή αφροαμερικανοί; https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%B3%CF%87%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%82